recluses | |
recluse | |
preclude | |
precluded | |
precludes | |
precluding | |
preclusion | |
preclusions |
recluse | (n) ผู้สันโดษ, See also: ผู้ปลีกตัวจากสังคม, Syn. anchorite, hermit |
preclude | (vt) ขัดขวาง, Syn. prevent, impede |
reclusion | (n) การใช้ชีวิตสันโดษ, See also: การอยู่ตามลำพัง |
preclude from | (phrv) กันออกจาก, See also: ป้องกัน, ขจัด |
preclude | (พรีคลูค') vt. ทำให้เป็นไปไม่ได้, ทำให้สิ้นโอกาศ, ป้องกัน, ขจัด, ทำให้หมดข้อสง-สัย., See also: precluion n. preclusive adj. |
recluse | (เรค'ลูส) adj., n. (ผู้) อยู่อย่างสันโดษ, ปลีกตัวจากสังคม, โดดเดี่ยว, See also: reclusive adj., Syn. hermit, solitary |
reclusion | (รีคลู'เ?ิน) n. การอยู่อย่างสันโดษ, ชีวิตที่สันโดษ, การปลีกตัวจากสังคม |
preclude | (vt) ทำให้หมดโอกาส, ขจัด |
recluse | (adj) สันโดษ, โดดเดี่ยว, ปลีกตัวจากสังคม |
recluse | (n) คนสันโดษ, ฤาษี, ผู้ปลีกตัวจากสังคม |
preclude | ต้องตัดบท, ห้ามอ้าง [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
reclu | His lack of technical knowledge precluded him from promotion. |
ฤษี | (n) hermit, See also: recluse, Syn. ชีไพร, ดาบส, โยคี, ผู้บำเพ็ญพรต, Count Unit: ตน |
สันโดษ | (adj) solitary, See also: reclusive, isolated, Example: เป็นคนสันโดษอย่างเขาก็สบายดี ไม่ต้องดิ้นรนทะเยอทะยาน, Thai Definition: เกี่ยวกับความยินดีหรือพอใจเท่าที่ตนมีอยู่หรือเป็นอยู่, Notes: (บาลี/สันสกฤต) |
อายัน | (n) ascetic, See also: hermit, anchorite, recluse, Syn. นักบวช, ฤษี |
ดักคอ | (v) forestall, See also: impede, preclude, obviate, intercept, obstruct, Syn. รู้ทัน, ดักหน้า, Example: พี่ชายดักคอน้องสาวเรื่องการไปเที่ยวเขาใหญ่, Thai Definition: พูดสกัดหรือกันไว้ล่วงหน้า |
นักพรต | (n) hermit, See also: religious man, recluse, ascetic, Example: ศุภวัฒน์ทำตัวเคร่งขรึมราวกับนักพรต, Count Unit: รูป, Thai Definition: ผู้ประพฤติพรต |
นักสิทธิ์ | (n) ascetic, See also: recluse, hermit, holy man, Syn. ผู้สำเร็จ, ฤษี, Count Unit: ตน |
ฤษี = ฤาษี | [reusī = reūsī] (n) EN: ascetic ; hermit ; sage ; recluse FR: ascète [ m ] |
สันโดษ | [sandōt] (adj) EN: solitary ; lonely ; reclusive ; isolated FR: solitaire ; isolé |
ตัด...จาก | [tat … jāk] (v, exp) EN: preclude s.o. from ... FR: empêcher qqn. de ... |
ตัดทาง | [tatthāng] (v, exp) EN: preclude from a chance to make a living ; take a short cut ; make a short cut ; make a way through ; cut a path |
recluse | |
preclude | |
preclude | |
precluded | |
precluded | |
precludes | |
precludes | |
reclusive | |
reclusive | |
precluding | |
preclusion | |
preclusion |
recluse | |
preclude | |
recluses | |
precluded | |
precludes | |
precluding | |
preclusion | |
preclusions |
preclude | (v) make impossible, especially beforehand, Syn. close out, rule out |
preclusive | (adj) made impossible, Syn. obviating |
recluse | (adj) withdrawn from society; seeking solitude, Syn. withdrawn, reclusive |
reclusiveness | (n) a disposition to prefer seclusion or isolation |
hermit | (n) one who lives in solitude, Syn. solitary, recluse, troglodyte, solitudinarian |
obviation | (n) the act of preventing something by anticipating and disposing of it effectively, Syn. forestalling, preclusion |
prevent | (v) keep from happening or arising; make impossible, Syn. preclude, forestall, forbid, foreclose |
Preclude | v. t. The valves preclude the blood from entering the veins. E. Darwin. [ 1913 Webster ] This much will obviate and preclude the objections. Bentley. [ 1913 Webster ] |
Preclusion | n. [ L. praeclusio. See Preclude. ] The act of precluding, or the state of being precluded; a shutting out. [ 1913 Webster ] |
Preclusive | a. Shutting out; precluding, or tending to preclude; hindering. -- |
Reclude | v. t. [ L. recludere to unclose, open; pref. re- again, back, un- + claudere to shut. ] To open; to unclose. [ R. ] Harvey. [ 1913 Webster ] |
Recluse | a. [ F. reclus, L. reclusus, from recludere, reclusum, to unclose, open, in LL., to shut up. See Close. ] Shut up, sequestered; retired from the world or from public notice; solitary; living apart; In meditation deep, recluse |
Recluse | n. [ F. reclus, LL. reclusus. See Recluse, a. ] |
Recluse | v. t. To shut up; to seclude. [ Obs. ] [ 1913 Webster ] |
Reclusely | adv. In a recluse or solitary manner. [ 1913 Webster ] |
Recluseness | n. Quality or state of being recluse. [ 1913 Webster ] |
Reclusion | n. [ LL. reclusio: cf. F. reclusion. ] A state of retirement from the world; seclusion. [ 1913 Webster ] |
Reclusive | a. |
Reclusory | n. [ LL. reclusorium. ] The habitation of a recluse; a hermitage. [ 1913 Webster ] |
月光隐遁 | [月 光 隐 遁 / 月 光 隱 遁] to live in hiding; living as a recluse; to hide from the world [Add to Longdo] |
隐君子 | [隐 君 子 / 隱 君 子] recluse; hermit; used for homophone 癮君子|瘾君子, opium addict [Add to Longdo] |
Ausschluss { m } | preclusion [Add to Longdo] |
Einsamkeit { f } | reclusion [Add to Longdo] |
Einsamkeit { f } | reclusiveness [Add to Longdo] |
Einsiedler { m } | recluse [Add to Longdo] |
allein | reclusive [Add to Longdo] |
allein { adv } | reclusively [Add to Longdo] |
ausgeschlossen | precluded [Add to Longdo] |
ausschließen | ausschließend | to preclude | precluding [Add to Longdo] |
ausschließend { adj } | preclusive [Add to Longdo] |
ausschließend { adv } | preclusively [Add to Longdo] |
schließt aus | precludes [Add to Longdo] |
schloss aus | precluded [Add to Longdo] |
自粛 | [じしゅく, jishuku] (n, vs) (1) self-control; self-discipline; self-restraint; (2) Japanese custom of apology followed by reclusion when caught doing something; (P) #11,689 [Add to Longdo] |
逸民 | [いつみん, itsumin] (n) retired person; recluse [Add to Longdo] |
隠士 | [いんし, inshi] (n) hermit; recluse [Add to Longdo] |
隠者 | [いんじゃ, inja] (n) hermit; recluse [Add to Longdo] |
隠遁者 | [いんとんしゃ, intonsha] (n) recluse [Add to Longdo] |
隠遁生活 | [いんとんせいかつ, intonseikatsu] (n) a reclusive life; living secluded from the world; leading a sequestered life [Add to Longdo] |
世捨て人 | [よすてびと, yosutebito] (n, adj-no) hermit; recluse [Add to Longdo] |