vagabond | (n) คนร่อนเร่, See also: คนจรจัด, คนพเนจร, Syn. vagrant, tramp, Ant. gentleman, workman |
vagabond | (adj) พเนจร, See also: ร่อนเร่, ไร้ค่า, จรจัด, Syn. homeless, vagabond |
vagabond | (vi) พเนจร, See also: ร่อนเร่, ไร้ค่า, จรจัด |
vagabondage | (n) การร่อนเร่, Syn. vagrancy |
vagabondism | (n) การร่อนเร่, Syn. vagrancy |
vagabond | (แวก'กะบอนดฺ) adj. พเนจร, ร่อนเร่, จรจัด, ไร้ค่า, ขี้เกียจ. n. คนพเนจร, คนร่อนเร่, คนจรจัด, คนที่ไม่มีความรับผิดชอบ., See also: vagabondish adj., Syn. tramp, vagrant |
vagabond | (adj) ซน, ขี้ขโมย, พเนจร, ร่อนเร่, จรจัด |
vagabond | (n) หัวขโมย, คนพเนจร, คนร่อนเร่, คนจรจัด |
vagabond | คนสัญจรร่อนเร่ [รัฐศาสตร์ ๑๗ ส.ค. ๒๕๔๔] |
vagabond | คนเร่ร่อน, คนพเนจร [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
vagabond | Heavily romanticized portraits of gypsy vagabonds. |
vagabond | The vagabond, when rich, is called a tourist. |
เด็กร่อนเร่ | (n) tramp child, See also: vagabond child, vagrant child, hobo child, Syn. เด็กจรจัด, เด็กเร่ร่อน, Example: ในกรุงเทพมีเด็กร่อนเร่อยู่มากมาย ที่อาจสร้างอาชญากรรมที่ร้ายแรงได้, Count Unit: คน, Thai Definition: เด็กที่เที่ยวเตร่ไปไม่เป็นกำหนดที่ทาง, ไม่มีที่อยู่เป็นหลักแหล่ง |
เด็กจรจัด | (n) tramp child, See also: vagabond child, vagrant child, hobo child, Syn. เด็กเร่ร่อน, Example: แยกนี้มักมีเด็กจรจัดมาคอยขอเงินจากรถที่ติดไฟแดง, Count Unit: คน, Thai Definition: เด็กที่ไม่มีอาชีพและไม่มีที่อยู่เป็นหลักแหล่ง |
คนพเนจร | (n) tramp, See also: vagabond, vagrant, hobo, Syn. คนร่อนเร่พเนจร, Example: เขาทำตัวราวกับเป็นคนพเนจรค่ำไหนนอนนั่น, Thai Definition: คนที่ร่อนเร่หรือเที่ยวไปโดยไร้จุดหมาย |
คนจรจัด | (n) vagrant, See also: vagabond, Syn. คนพเนจร, คนเร่ร่อน, Example: กรมประชาสงเคราะห์พยายามหาสถานที่ให้คนจรจัดทั้งหลายได้อยู่อาศัยเป็นหลักแหล่งไม่ต้องร่อนเร่อีกต่อไป, Count Unit: คน, Thai Definition: ผู้ที่ไม่มีอาชีพและไม่มีที่อยู่เป็นหลักแหล่ง |
ดาวโจร | [dāo jōn] (n, exp) FR: étoile vagabonde [ f ] ; étoile errante [ f ] |
เด็กจรจัด | [dek jønjat] (n, exp) EN: tramp child ; vagabond child ; vagrant child ; hobo child |
เด็กร่อนเร่ | [dek rǿnrē] (n, exp) EN: tramp child ; vagabond child ; vagrant child ; hobo child FR: jeune clochard [ m ] |
โจร | [jōn] (n) EN: bandit ; robber ; thief ; burglar FR: bandit [ m ] ; gangster [ m ] ; voleur [ m ] ; truand [ m ] ; vagabond [ m ] |
จรจัด | [jønjat] (n) EN: vagabond ; vagrant ; tramp ; hobo FR: vagabond [ m ] ; vagabonde [ f ] |
คนจรจัด | [khon jønjat] (n) EN: vagrant ; vagabond FR: vagabond [ m ] |
กุ๊ย | [kui] (n) EN: hobo ; tramp ; bum ; beggar ; idler FR: clochard [ m ] ; clodo (fam.) [ m ] ; mendiant [ m ] ; vagabond [ m ] |
นกกะลิงเขียด | [nok kaling kīet] (n, exp) EN: Rufous Treepie FR: Témia vagabonde [ f ] ; Pie vagabonde de l'Inde [ f ] ; Témia rousse [ f ] |
นกกะลิงเขียดสีน้ำตาล | [nok kaling kīet sī nāmtān] (n, exp) EN: Rufous Treepie FR: Témia vagabonde [ f ] ; Pie vagabonde de l’Inde [ f ] ; Témia rousse [ f ] |
นกกะลิงเขียดสีเทา | [nok kaling kīet sī thao] (n, exp) EN: Grey Treepie FR: Témia de Swinhoe [ f ] ; Pie grise [ f ] ; Pie vagabonde de Taïwan [ f ] ; Témia de Formose [ f ] |
vagabond | |
vagabonds |
vagabond | |
vagabonds |
vagabond | (n) anything that resembles a vagabond in having no fixed place |
Vagabond | a. [ F., fr. L. vagabundus, from vagari to stroll about, from vagus strolling. See Vague. ] To heaven their prayers |
Vagabond | n. One who wanders from place to place, having no fixed dwelling, or not abiding in it, and usually without the means of honest livelihood; a vagrant; a tramp; hence, a worthless person; a rascal. [ 1913 Webster ] A fugitive and a vagabond shalt thou be. Gen. iv. 12. [ 1913 Webster ] ☞ In English and American law, vagabond is used in bad sense, denoting one who is without a home; a strolling, idle, worthless person. Vagabonds are described in old English statutes as “such as wake on the night and sleep on the day, and haunt customable taverns and alehouses, and routs about; and no man wot from whence they came, nor whither they go.” In American law, the term vagrant is employed in the same sense. Cf Rogue, n., 1. Burrill. Bouvier. [ 1913 Webster ] |
Vagabond | v. i. To play the vagabond; to wander like a vagabond; to stroll. [ 1913 Webster ] On every part my vagabonding sight |
Vagabondage | n. [ Cf. F. vagabondage. ] The condition of a vagabond; a state or habit of wandering about in idleness; vagrancy. [ 1913 Webster ] |
Vagabondism | n. Vagabondage. [ 1913 Webster ] |
Vagabondize | v. i. To play the vagabond; to wander about in idleness. [ 1913 Webster ] |
Vagabondry | n. Vagabondage. [ 1913 Webster ] |
Landstreicher { m } | Landstreicher { pl } | vagabond | vagabonds [Add to Longdo] |
Strolch { m } | Strolche { pl } | vagabond | vagabonds [Add to Longdo] |
Vagabund-Falterfisch { m } (Chaetodon vagabundus) [ zool. ] | vagabond butterfly [Add to Longdo] |
インディアンヴァガボンドバタフライフィッシュ;インドフウライ;クロフウライチョウチョウウオ | [indeianvagabondobatafuraifisshu ; indofuurai ; kurofuuraichouchouuo] (n) Indian vagabond butterflyfish (Chaetodon decussatus); blackened butterflyfish; black-finned vagabond [Add to Longdo] |
バガボンド | [bagabondo] (n) vagabond; (P) [Add to Longdo] |
フウライチョウチョウウオ | [fuuraichouchouuo] (n) vagabond butterflyfish (Chaetodon vagabundus, species of the Indo-Pacific) [Add to Longdo] |
宿無し | [やどなし, yadonashi] (n) homeless person; vagabond; tramp [Add to Longdo] |
漂泊者 | [ひょうはくしゃ, hyouhakusha] (n) vagabond [Add to Longdo] |
浮浪 | [ふろう, furou] (n, vs) vagrancy; vagabondage; wander around [Add to Longdo] |
風太郎;プー太郎 | [ぷうたろう(風太郎);プーたろう(プー太郎);ふうたろう(風太郎);プータロー(P), puutarou ( fuutarou ); pu-tarou ( pu-tarou ); fuutarou ( fuutarou ); pu-taro-(P)] (n) (1) (col) vagabond; floater; vagrant; (2) day labourer, esp. on the docks; (P) [Add to Longdo] |
風来人 | [ふうらいじん, fuuraijin] (n) (See 風来坊) wanderer; vagabond; capricious person; hobo [Add to Longdo] |
風来坊 | [ふうらいぼう, fuuraibou] (n) wanderer; vagabond; capricious person; hobo [Add to Longdo] |
放浪生活 | [ほうろうせいかつ, hourouseikatsu] (n) (leading) a vagabond life; (leading) a wandering existence [Add to Longdo] |