ลองค้นหาคำในรูปแบบอื่น ๆ เพื่อให้ได้ผลลัพธ์มากขึ้นหรือน้อยลง: -honor-, *honor* |
มีผลลัพธ์ที่ไม่แสดงผลอยู่ honorary | (adj) ซึ่งแสดงถึงเกียรติยศ, เป็นเกียรติ, เป็นเกียรติยศ, เกี่ยวกับกิตติมศักดิ์ |
|
| honor | (n) เกียรติ, See also: เกียรติยศ, เกียรติศักดิ์, Syn. honorableness, integrity, uprightness, Ant. dishonor, immorality | honor | (n) ความเคารพ, See also: การนับถือ | honor | (vt) เคารพ, See also: แสดงความเคารพ, นับถือ | honor | (n) ชื่อเสียง | honor | (vt) ให้เกียรติ | honorary | (adj) ซึ่งให้เพื่อเป็นเกียรติ, See also: โดยกิตติมศักดิ์, โดยเกียรติยศ | honorable | (adj) ที่ควรค่าแก่การให้เกียรติ, See also: ที่น่าเคารพนับถือ | honorable | (adj) ีซึ่งมีเกียรติ, See also: ซึ่งมีคุณธรรม, ซึ่งมีศีลธรรมจรรยา, Syn. moral, scrupulous, upright, Ant. dishonest, unethical, unscrupulousdishonest, unethical, unscrupulous | honorable | (adj) ีซึ่งมีเกียรติ, See also: ซึ่งมีคุณธรรม, ซึ่งมีศีลธรรมจรรยา, Syn. moral, scrupulous, upright, Ant. dishonest, unethical, unscrupulous | honorably | (adv) อย่างควรค่าแก่การให้เกียรติ, See also: อย่างน่าเคารพนับถืออย่างน่าเคารพนับถือ |
| honor | (ออน'เนอะ) n. เกียรติยศ, ชื่อเสียง, ศักดิ์ศรี, เกียรติศักดิ์, ความเคารพ, ความนับถือ, เหรียญตรา, ปริญญาขั้นเกียรตินิยม. vt. เคารพ, นับถือ, ให้เกียรติแก่กัน, จ่ายเงินตามตั๋วแลกเงิน | honorable | (ออน'เนอะระเบิล) เกี่ยวกับเกียรติยศ, น่าเคารพนับถือ, ซื่อตรง, น่าเชื่อถือ, มีหน้ามีตา, มีศักดิ์ศรี., See also: honourableness, honorbleness n., Syn. virtuous, ethical | honorarium | n. รางวัลการกระทำทางวิชาชีพ | honorary | (ออน'นะระรี) adj. เป็นเกียรติ, เป็นเกียรติยศ, เกี่ยวกับกิตติมศักดิ์ | honoree | (ออนนะรี) n. ผู้ได้รับเกียรติ, ผู้ได้รับรางวัล, ผู้ได้รับเกียรติศักดิ์หรือยศศักดิ์ | dishonor | (ดิสออน'เนอะ) n. ความเสื่อมเกียรติ, ความอัปยศอดสู, ความดูถูก, การไม่ยอมรับตั๋วเงิน, การไม่ยอมจ่ายเงินสำหรับตั๋วเงิน, Syn. disgrace |
| honorary | (adj) กิตติมศักดิ์, ให้เป็นพิเศษ, เป็นเกียรติ |
| | Honor | เกียรติคุณ [TU Subject Heading] | Honor in literature | เกียรติยศในวรรณกรรม [TU Subject Heading] | Honorary Consul | กงสุลกิตติมศักดิ์ " ได้แก่ บุคคลในท้องถิ่นผู้ซึ่งได้รับการแต่งตั้งและมอบหมายให้ดูแล ส่งเสริมผลประโยชน์ของประเทศและคนชาติในพื้นที่ในเขตอาณา และดำเนินการตรวจลงตราหนังสือเดินทางแก่บุคคลที่จะเดินทางเข้าประเทศที่ กงสุลกิตติมศักดิ์เป็นผู้แทน การแต่งตั้งผู้ดำรงตำแหน่งดังกล่าวต้องได้รับความเห็นชอบจากประเทศผู้รับ และต้องยื่นสัญญาบัตร และได้รับอนุมัติบัตรเช่นเดียวกับผู้แทนฝ่ายกงสุลอาชีพ (career consular officer) ทั้งนี้ กงสุลใหญ่กิตติมศักดิ์จะได้รับมอบหมายให้ดูแลเขตอาณาที่ครอบคลุมพื้นที่ กว้างกว่าและสำคัญกว่า ในส่วนของไทย กงสุลกิตติมศักดิ์แตกต่างจากกงสุลอาชีพใน 3 ประเด็นหลัก ได้แก่ (1) กงสุลกิตติมศักดิ์ส่วนใหญ่เป็นชาวต่างประเทศที่มีสถานะทางเศรษฐกิจและสังคม หรือเป็นผู้นำที่มีความสัมพันธ์พิเศษกับไทย (2) กงสุลกิตติมศักดิ์ต้องรับผิดชอบค่าใช้จ่ายในการจัดตั้งสำนักงาน ได้แก่ สถานกงสุลใหญ่กิตติมศักดิ์หรือสถานกงสุลกิตติมศักดิ์ทั้งหมด (3) กงสุลกิตติมศักดิ์ได้รับเอกสิทธิ์และความคุ้มกันทางกงสุลน้อยกว่ากงสุลอาชีพ ในการปฏิบัติงานของกงสุลกิตติมศักดิ์ของไทยจะมีคู่มือกงสุลกิตติมศักดิ์ เป็นระเบียบกฎเกณฑ์และข้อมูลสำหรับการปฏิบัติงาน " [การทูต] |
| | | | ศักดิ์ศรี | (n) honour, See also: honor, glory, fame, renown, Syn. เกียรติ, เกียรติยศ, เกียรติศักดิ์ | เกียรตินิยม | (n) honor (degree), See also: honorary gift, Example: ทางคณะบอกว่าถ้าอยากได้เกียรตินิยม แม้เพียงอันดับสองก็ต้องสะสมคะแนนให้ได้ดีตั้งแต่ปีหนึ่ง, Thai Definition: ความรู้ดีเด่นเหนือระดับปกติที่มหาวิทยาลัยกำหนดไว้ | เกียรติยศ | (n) honor, See also: prestige, honour, fame, renown, reputation, dignity, Syn. เกียรติศักดิ์, เกียรติ, ศักดิ์ศรี, Example: การบริหารราชการแผ่นดินไม่ใช่กิจกรรมเพื่อแสวงหาลาภสักการะ เกียรติยศ ชื่อเสียง สายสะพาย, Thai Definition: เกียรติโดยฐานะตำแหน่งหน้าที่หรือชาติชั้นวรรณะ | เกียรติศักดิ์ | (n) honor, See also: prestige, glory, Syn. เกียรติ, Example: องค์พระมหากษัตริย์ทรงต้องการใช้ความรักชาติ ความชื่นชม และการตื่นตัวในเกียรติศักดิ์ของไทยของประชาชน เพื่อแก้ปัญหาการเมือง, Thai Definition: ฐานะอันมีเกียรติ | ผู้มีเกียรติ | (n) honorable person, See also: distinguished personage, honoured guest, Example: ผู้มีเกียรติที่ได้รับเชิญมาในงานแต่งงานต่างก็อวยพรให้คู่บ่าวสาวมีความสุขในชีวิตสมรส, Count Unit: คน, Thai Definition: ผู้มีชื่อเสียง, ผู้ที่ได้รับความยกย่องนับถือ, ผู้มีหน้ามีตา | รางวัลชมเชย | (n) honorable mention, See also: consolation prize, Example: นวนิยายเล่มแรกในชีวิตของเขาได้รับรางวัลชมเชยในงานสัปดาห์หนังสือแห่งชาต ิเมื่อเกือบ 10 ปีที่แล้ว, Count Unit: รางวัล | ปริญญากิตติมศักดิ์ | (n) honorary degree, Example: ปีนี้ทางมหาวิทยาลัยได้มอบปริญญากิตติมศักดิ์แก่ศิษย์เก่าที่ทำประโยชน์ให้แก่บ้านเมือง, Thai Definition: ปริญญาที่ประสาทแก่ผู้ทรงวิทยาคุณ หรือผู้มีเกียรติตามที่เห็นสมควร | กิตติมศักดิ์ | (adj) honorary, See also: glorious, honorable, Example: ในปีนี้ทางมหาวิทยาลัยมอบปริญญาดุษฎีกิตติมศักดิ์แก่นายชวน หลีกภัย, Thai Definition: ยกย่องเพื่อเป็นเกียรติยศ | การเทิดพระเกียรติ | (n) honor, See also: honour, worship, esteem, praise, Syn. การสดุดี, การสรรเสริญ, Example: พระมหากษัตริย์ไทยหลายพระองค์ได้รับการเทิดพระเกียรติภายหลังที่พระองค์ท่านเสด็จสวรรคตแล้ว | กองเกียรติยศ | (n) honor guard, See also: guard of honour, corps of honour, Example: ทหารตั้งกองเกียรติยศเพื่อต้อนรับพณฯ ท่านนายก, Count Unit: กอง, Thai Definition: กองทหารหรือตำรวจที่จัดตั้งขึ้นเพื่อให้เป็นเกียรติแก่บุคคลสำคัญหรือสิ่งอื่นๆ |
| ให้เกียรติ | [hai kīet] (v, exp) FR: honorer ; rendre hommage | ค่าทนาย | [khā thanāi] (n, exp) EN: lawyer's charges ; lawyer's fees FR: honoraires d'un avocat [ mpl ] | กิตติมศักดิ์ | [kittimasak] (adj) EN: honorary FR: honoraire | ปริญญากิตติมศักดิ์ | [parinyā kittimasak] (n, exp) EN: honorary degree | ภูมิ | [phūm] (adj) EN: honorable ; dignified ; respectable FR: digne ; respectable | ผู้มีเกียรติ | [phū mī kīet] (n, exp) EN: honorable person ; distinguished personage ; honoured guest | ผู้ทรงเกียรติ | [phūsong kīet] (n, exp) EN: honor person | รางวัลชมเชย | [rāngwan chomchoēi] (n, exp) EN: honorable mention | ราชบัณฑิตกิตติมศักดิ์ | [rātchabandit kittimassak] (n, exp) EN: Honorary Member FR: membre honoraire de l'Institut Royal (de Thaïlande) [ m ] | ฤชา | [reuchā] (n) EN: fee FR: honoraire [ m ] ; gratification [ f ] |
| | | honor | (n) the state of being honored, Syn. laurels, honour, Ant. dishonor | honor | (n) the quality of being honorable and having a good name, Syn. honour, Ant. dishonor | honor | (n) a woman's virtue or chastity, Syn. purity, honour, pureness | honor | (v) bestow honor or rewards upon, Syn. reward, honour, Ant. dishonor | honor | (v) accept as pay, Syn. honour, Ant. dishonor | honorable | (adj) worthy of being honored; entitled to honor and respect, Syn. honourable, Ant. dishonorable | honorable discharge | (n) a discharge from the armed forces with a commendable record | honorableness | (n) the quality of deserving honor or respect; characterized by honor, Syn. honourableness, Ant. dishonorableness | honorably | (adv) in an honorable manner, Syn. uprightly, Ant. dishonorably | honorably | (adv) with honor, Syn. honourably, Ant. dishonorably |
| Honor | n. [ OE. honor, honour, onour, onur, OF. honor, onor, honur, onur, honour, onour, F. honneur, fr. L. honor, honos. ] [ Written also honour. ] 1. Esteem due or paid to worth; high estimation; respect; consideration; reverence; veneration; manifestation of respect or reverence. [ 1913 Webster ] A prophet is not without honor, save in his own country. Matt. xiii. 57. [ 1913 Webster ] 2. That which rightfully attracts esteem, respect, or consideration; self-respect; dignity; courage; fidelity; especially, excellence of character; high moral worth; virtue; nobleness. [ 1913 Webster ] Godlike erect, with native honor clad. Milton. [ 1913 Webster ] 3. Purity; chastity; -- a term applied mostly to women, but becoming uncommon in usage. [ 1913 Webster + PJC ] If she have forgot Honor and virtue. Shak. [ 1913 Webster ] 4. A nice sense of what is right, just, and true, with course of life correspondent thereto; strict conformity to the duty imposed by conscience, position, or privilege; integrity; uprightness; trustworthness. [ 1913 Webster ] Say, what is honor? 'T is the finest sense Of justice which the human mind can frame, Intent each lurking frailty to disclaim, And guard the way of life from all offense Suffered or done. Wordsworth. [ 1913 Webster ] I could not love thee, dear, so much, Loved I not honor more. Lovelace. [ 1913 Webster ] 5. That to which esteem or consideration is paid; distinguished position; high rank. “Restored me to my honors.” Shak. [ 1913 Webster ] I have given thee . . . both riches, and honor. 1 Kings iii. 13. [ 1913 Webster ] Thou art clothed with honor and majesty. Ps. civ. 1. [ 1913 Webster ] 6. Fame; reputation; credit. [ 1913 Webster ] Some in their actions do woo, and affect honor and reputation. Bacon. [ 1913 Webster ] If my honor is meant anything distinct from conscience, 't is no more than a regard to the censure and esteem of the world. Rogers. [ 1913 Webster ] 7. A token of esteem paid to worth; a mark of respect; a ceremonial sign of consideration; as, he wore an honor on his breast; military honors; civil honors. “Their funeral honors.” Dryden. [ 1913 Webster ] 8. A cause of respect and fame; a glory; an excellency; an ornament; as, he is an honor to his nation. [ 1913 Webster ] 9. A title applied to the holders of certain honorable civil offices, or to persons of rank; as, His Honor the Mayor. See Note under Honorable. [ 1913 Webster ] 10. (Feud. Law) A seigniory or lordship held of the king, on which other lordships and manors depended. Cowell. [ 1913 Webster ] 11. pl. Academic or university prizes or distinctions; as, honors in classics. [ 1913 Webster ] 12. pl. (Whist) The ace, king, queen, and jack of trumps. The ten and nine are sometimes called Dutch honors. R. A. Proctor. [ 1913 Webster ] Affair of honor, a dispute to be decided by a duel, or the duel itself. -- Court of honor, a court or tribunal to investigate and decide questions relating to points of honor; as a court of chivalry, or a military court to investigate acts or omissions which are unofficerlike or ungentlemanly in their nature. -- Debt of honor, a debt contracted by a verbal promise, or by betting or gambling, considered more binding than if recoverable by law. -- Honor bright! An assurance of truth or fidelity. [ Colloq. ] -- Honor court (Feudal Law), one held in an honor or seignory. -- Honor point. (Her.) See Escutcheon. -- Honors of war (Mil.), distinctions granted to a vanquished enemy, as of marching out from a camp or town armed, and with colors flying. -- Law of honor or Code of honor, certain rules by which social intercourse is regulated among persons of fashion, and which are founded on a regard to reputation. Paley. -- Maid of honor, (a) a lady of rank, whose duty it is to attend the queen when she appears in public. (b) the bride's principle attendant at a wedding, if unmarried. If married, she is referred to as the matron of honor. -- On one's honor, on the pledge of one's honor; as, the members of the House of Lords in Great Britain, are not under oath, but give their statements or verdicts on their honor. -- Point of honor, a scruple or nice distinction in matters affecting one's honor; as, he raised a point of honor. -- To do the honors, to bestow honor, as on a guest; to act as host or hostess at an entertainment. “To do the honors and to give the word.” Pope. -- To do one honor, to confer distinction upon one. -- To have the honor, to have the privilege or distinction. -- Word of honor, an engagement confirmed by a pledge of honor. [ 1913 Webster ]
| Honor | v. t. [ imp. & p. p. Honored p. pr. & vb. n. Honoring. ] [ OE. honouren, onouren, OF. honorer, honourer, F. honorer, fr. L. honorare, fr. honor, n. ] 1. To regard or treat with honor, esteem, or respect; to revere; to treat with deference and submission; when used of the Supreme Being, to reverence; to adore; to worship. [ 1913 Webster ] Honor thy father and thy mother. Ex. xx. 12. [ 1913 Webster ] That all men should honor the Son, even as they honor the Father. John v. 23. [ 1913 Webster ] It is a custom More honor'd in the breach than the observance. Shak. [ 1913 Webster ] 2. To dignify; to raise to distinction or notice; to bestow honor upon; to elevate in rank or station; to ennoble; to exalt; to glorify; hence, to do something to honor; to treat in a complimentary manner or with civility. [ 1913 Webster ] Thus shall it be done to the man whom the king delighten to honor. Esther vi. 9. [ 1913 Webster ] The name of Cassius honors this corruption. Shak. [ 1913 Webster ] 3. (Com.) To accept and pay when due; as, to honora bill of exchange. [ 1913 Webster ] | Honorable | a. [ F. honorable, L. honorabilis. ] 1. Worthy of honor; fit to be esteemed or regarded; estimable; illustrious. [ 1913 Webster ] Thy name and honorable family. Shak. [ 1913 Webster ] 2. High-minded; actuated by principles of honor, or a scrupulous regard to probity, rectitude, or reputation. [ 1913 Webster ] 3. Proceeding from an upright and laudable cause, or directed to a just and proper end; not base; irreproachable; fair; as, an honorable motive. [ 1913 Webster ] Is this proceeding just and honorable? Shak. [ 1913 Webster ] 4. Conferring honor, or produced by noble deeds. [ 1913 Webster ] Honorable wounds from battle brought. Dryden. [ 1913 Webster ] 5. Worthy of respect; regarded with esteem; to be commended; consistent with honor or rectitude. [ 1913 Webster ] Marriage is honorable in all. Heb. xiii. 4. [ 1913 Webster ] 6. Performed or accompanied with marks of honor, or with testimonies of esteem; as, an honorable burial. [ 1913 Webster ] 7. Of reputable association or use; respectable. [ 1913 Webster ] Let her descend: my chambers are honorable. Shak. [ 1913 Webster ] 8. An epithet of respect or distinction; as, the honorable Senate; the honorable gentleman. [ 1913 Webster ] ☞ Honorable is a title of quality, conferred by English usage upon the younger children of earls and all the children of viscounts and barons. The maids of honor, lords of session, and the supreme judges of England and Ireland are entitled to the prefix. In American usage, it is a title of courtesy merely, bestowed upon those who hold, or have held, any of the higher public offices, esp. governors, judges, members of Congress or of the Senate, mayors, and often also extended to lower officials, such as city council members. [ 1913 Webster ] Right honorable. See under Right. [ 1913 Webster ]
| Honorableness | n. 1. The state of being honorable; eminence; distinction. [ 1913 Webster ] 2. Conformity to the principles of honor, probity, or moral rectitude; fairness; uprightness; reputableness. [ 1913 Webster ] | Honorably | adv. 1. In an honorable manner; in a manner showing, or consistent with, honor. [ 1913 Webster ] The reverend abbot . . . honorably received him. Shak. [ 1913 Webster ] Why did I not more honorably starve? Dryden. [ 1913 Webster ] 2. Decently; becomingly. [ Obs. ] “Do this message honorably.” Shak. Syn. -- Magnanimously; generously; nobly; worthily; justly; equitably; fairly; reputably. | Honorary | { ‖ } n. [ L. honorarium (sc. donum), fr. honorarius. See Honorary, a. ] 1. A fee offered to professional men for their services; as, an honorarium of one thousand dollars. S. Longfellow. [ 1913 Webster ] 2. (Law) An honorary payment, usually in recognition of services for which it is not usual or not lawful to assign a fixed business price. Heumann. [ 1913 Webster ] Variants: Honorarium | Honorary | a. [ L. honorarius, fr. honor honor: cf. F. honoraire. ] 1. Done as a sign or evidence of honor; as, honorary services. Macaulay. [ 1913 Webster ] 2. Conferring honor, or intended merely to confer honor without emolument; as, an honorary degree. “Honorary arches.” Addison. [ 1913 Webster ] 3. Holding a title or place without rendering service or receiving reward; as, an honorary member of a society. [ 1913 Webster ] | honored | adj. 1. of high repute; -- of people. Syn. -- esteemed, prestigious, respected. [ WordNet 1.5 +PJC ] 2. greatly admired. Syn. -- glorious, illustrious, magnificent. [ PJC ] | honoree | n. 1. a recipient of honors in recognition of noteworthy accomplishments. Correlative of honorer or conferrer. [ WordNet 1.5 ] | Honorer | n. One who honors. [ 1913 Webster ] |
| 荣誉 | [róng yù, ㄖㄨㄥˊ ㄩˋ, 荣 誉 / 榮 譽] honor; emeritus #4,518 [Add to Longdo] | 光荣 | [guāng róng, ㄍㄨㄤ ㄖㄨㄥˊ, 光 荣 / 光 榮] honor and glory #5,077 [Add to Longdo] | 贵宾 | [guì bīn, ㄍㄨㄟˋ ㄅㄧㄣ, 贵 宾 / 貴 賓] honored guest; distinguished guest; VIP #9,840 [Add to Longdo] | 荣幸 | [róng xìng, ㄖㄨㄥˊ ㄒㄧㄥˋ, 荣 幸 / 榮 幸] honored #12,094 [Add to Longdo] | 荣耀 | [róng yào, ㄖㄨㄥˊ ㄧㄠˋ, 荣 耀 / 榮 耀] honor; glory #14,070 [Add to Longdo] | 禅师 | [chán shī, ㄔㄢˊ ㄕ, 禅 师 / 禪 師] honorific title for a Buddhist monk #18,104 [Add to Longdo] | 义无反顾 | [yì wú fǎn gù, ㄧˋ ㄨˊ ㄈㄢˇ ㄍㄨˋ, 义 无 反 顾 / 義 無 反 顧] honor does not allow one to glance back (成语 saw); duty-bound not to turn back; no surrender; to pursue justice with no second thoughts #20,340 [Add to Longdo] | 美称 | [měi chēng, ㄇㄟˇ ㄔㄥ, 美 称 / 美 稱] honorific; elegant form of words intended to honor or show respect #33,421 [Add to Longdo] | 廉耻 | [lián chǐ, ㄌㄧㄢˊ ㄔˇ, 廉 耻 / 廉 恥] honor and shame; sense of honour #42,961 [Add to Longdo] | 巴尔扎克 | [Bā ěr zhā kè, ㄅㄚ ㄦˇ ㄓㄚ ㄎㄜˋ, 巴 尔 扎 克 / 巴 爾 扎 克] Honoré de Balzac #56,489 [Add to Longdo] |
| | れる;られる | [reru ; rareru] (aux-v, v1) (1) (れる for 五段 verbs, られる for 一段. Follows the imperfective form of (v5) and (vs) verbs) (See 未然形, 迷惑の受身・めいわくのうけみ) indicates passive voice (inc. the "suffering passive"); (2) (no imperative form. Infrequently used in modern Japanese, e.g. 歩ける is favoured over 歩かれる) (See ら抜き言葉・らぬきことば) indicates the potential form; (3) (no imperative form) indicates spontaneous occurrence; (4) (hon) (no imperative form) used as an honorific for others' actions #41 [Add to Longdo] | さん | [san] (suf) (1) Mr, Mrs, Miss or Ms; (2) honorific used with occupational titles; (P) #77 [Add to Longdo] | 方 | [ほう, hou] (suf) (1) honorific pluralizing suffix (used only for people); (2) (also かた) around (the time that, etc.); about #160 [Add to Longdo] | 主;子 | [す, su] (suf) (arch) (hon) honorific (or familiar) suffix used after a name #295 [Add to Longdo] | 御 | [ご(P);お(P), go (P); o (P)] (pref) (1) honorific prefix; (pref, suf) (2) (ぎょ only) (hon) imperial; emperor #364 [Add to Longdo] | 御 | [ご(P);お(P), go (P); o (P)] (pref) (uk) honourable; honorable; (P) #364 [Add to Longdo] | せる;させる | [seru ; saseru] (aux-v, v1) (1) (せる is for 五段 verbs, させる for 一段; follows the imperfective form of (v5) and (vs) verbs; senses 1-3 of せる are sometimes abbreviated as 〜す) auxiliary verb indicating the causative; (2) (hum) (usu. as 〜(さ)せてもらう, 〜(さ)せていただく, etc.) auxiliary verb indicating that one has been granted the permission to do something; (3) auxiliary verb used to make verbs more "active"; (4) (hon) (as 〜(さ)せられる, 〜あら(さ)せられる, 〜(さ)せ給う, etc.) auxiliary verb used as an extreme honorific for others' actions #540 [Add to Longdo] | 達 | [たち, tachi] (suf) pluralizing suffix (esp. for people & animals; formerly honorific); (P) #905 [Add to Longdo] | 名誉 | [めいよ, meiyo] (adj-na, n) honor; honour; credit; prestige; (P) #1,503 [Add to Longdo] | 顔;容 | [かんばせ, kanbase] (n) (1) (arch) countenance; visage; (2) face; honor (honour); dignity #1,658 [Add to Longdo] |
| |
เพิ่มคำศัพท์
ทราบความหมายของคำศัพท์นี้? กด [เพิ่มคำศัพท์] เพื่อใส่คำนี้พร้อมความหมาย เพื่อเป็นวิทยาทานแก่ผู้ใช้ท่านอื่น ๆ
Are you satisfied with the result?
Discussions | | |