(เนื่องจากผลลัพธ์จากการค้นหา infamously มีน้อย ระบบได้ทดลองค้นหาใหม่โดยใส่ดอกจันทน์ (wild-card) ให้โดยอัตโนมัติ: *infamous*) |
มีผลลัพธ์ที่ไม่แสดงผลอยู่ Infamously | adv. In an infamous manner or degree; scandalously; disgracefully; shamefully. [ 1913 Webster ] The sealed fountain of royal bounty which had been infamously monopolized and huckstered. Burke. [ 1913 Webster ] | Infamous | a. [ Pref. in- not + famous: cf. L. infamis. See Infamy. ] [ 1913 Webster ] 1. Of very bad report; having a reputation of the worst kind; held in abhorrence; guilty of something that exposes to infamy; base; notoriously vile; detestable; as, an infamous traitor; an infamous perjurer. [ 1913 Webster ] False errant knight, infamous, and forsworn. Spenser. [ 1913 Webster ] 2. Causing or producing infamy; deserving detestation; scandalous to the last degree; as, an infamous act; infamous vices; infamous corruption. Macaulay. [ 1913 Webster ] 3. (Law) Branded with infamy by conviction of a crime; as, at common law, an infamous person can not be a witness. [ 1913 Webster ] 4. Having a bad name as being the place where an odious crime was committed, or as being associated with something detestable; hence, unlucky; perilous; dangerous. “Infamous woods.” P. Fletcher. [ 1913 Webster ] Infamous hills, and sandy perilous wilds. Milton. [ 1913 Webster ] The piny shade More infamous by cursed Lycaon made. Dryden. Syn. -- Detestable; odious; scandalous; disgraceful; base; vile; shameful; ignominious. [ 1913 Webster ] | Infamousness | n. The state or quality of being infamous; infamy. [ 1913 Webster ] |
|
| | infamous | (อิน'ฟะมัส) adj. ชื่อเหม็นที่สุด, เลวทราม, น่าเกลียดชัง, แย่มาก, ซึ่งสูญเสียสิทธิพลเมืองบางอย่าง, See also: infamousness n. infamous, Syn. heinous, wicked |
| | conduct, infamous | ความประพฤติเสื่อมเสีย, ความประพฤติผิดจรรยาบรรณ (วิชาชีพ) [รัฐศาสตร์ ๑๗ ส.ค. ๒๕๔๔] | crime, infamous | อาชญากรรมที่น่าอับอาย [รัฐศาสตร์ ๑๗ ส.ค. ๒๕๔๔] | infamous conduct | ความประพฤติเสื่อมเสีย, ความประพฤติผิดจรรยาบรรณ (วิชาชีพ) [รัฐศาสตร์ ๑๗ ส.ค. ๒๕๔๔] | infamous conduct | การประพฤติผิดจรรยาบรรณ (วิชาชีพ), ความประพฤติที่น่าอับอาย [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] | infamous crime | อาชญากรรมที่น่าอับอาย [รัฐศาสตร์ ๑๗ ส.ค. ๒๕๔๔] | infamous crime | อาชญากรรมที่น่าอับอาย [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
| | เหม็น | (v) be notorious, See also: be infamous, be dishonorable, be scandalous, Syn. ฉาวโฉ่, Example: ข่าวยาเสพย์ติดมีชื่อนักการเมืองเข้าไปพัวพันจนทำให้ชื่อเสียงของนักการเมืองเหม็นเน่าไปตามๆ กัน, Thai Definition: มีชื่อเสียงไม่ดี | เสียชื่อ | (v) be disreputable, See also: be notorious, be infamous, lose one's reputation, Syn. เสียชื่อเสียง, Ant. มีชื่อ, มีชื่อเสียง, Example: คุณช่วยดูแลเรื่องนี้ให้ด้วย ไม่เช่นนั้นเสียชื่อบริษัทแย่เลย, Thai Definition: ทำให้ชื่อเสียงไม่ดี, ทำให้คนอื่นไม่นับถือตน | เสียชื่อ | (v) be disreputable, See also: be notorious, be infamous, lose one's reputation, Syn. เสียชื่อเสียง, Ant. มีชื่อ, มีชื่อเสียง, Example: คุณช่วยดูแลเรื่องนี้ให้ด้วย ไม่เช่นนั้นเสียชื่อบริษัทแย่เลย, Thai Definition: ทำให้ชื่อเสียงไม่ดี, ทำให้คนอื่นไม่นับถือตน |
| เสียชื่อ | [sīacheū] (v) EN: be disreputable ; be notorious ; be infamous ; lose one's reputation ; get a bad name FR: salir (la réputation) (fig.) ; discréditer |
| | | | Infamous | a. [ Pref. in- not + famous: cf. L. infamis. See Infamy. ] [ 1913 Webster ] 1. Of very bad report; having a reputation of the worst kind; held in abhorrence; guilty of something that exposes to infamy; base; notoriously vile; detestable; as, an infamous traitor; an infamous perjurer. [ 1913 Webster ] False errant knight, infamous, and forsworn. Spenser. [ 1913 Webster ] 2. Causing or producing infamy; deserving detestation; scandalous to the last degree; as, an infamous act; infamous vices; infamous corruption. Macaulay. [ 1913 Webster ] 3. (Law) Branded with infamy by conviction of a crime; as, at common law, an infamous person can not be a witness. [ 1913 Webster ] 4. Having a bad name as being the place where an odious crime was committed, or as being associated with something detestable; hence, unlucky; perilous; dangerous. “Infamous woods.” P. Fletcher. [ 1913 Webster ] Infamous hills, and sandy perilous wilds. Milton. [ 1913 Webster ] The piny shade More infamous by cursed Lycaon made. Dryden. Syn. -- Detestable; odious; scandalous; disgraceful; base; vile; shameful; ignominious. [ 1913 Webster ] | Infamously | adv. In an infamous manner or degree; scandalously; disgracefully; shamefully. [ 1913 Webster ] The sealed fountain of royal bounty which had been infamously monopolized and huckstered. Burke. [ 1913 Webster ] | Infamousness | n. The state or quality of being infamous; infamy. [ 1913 Webster ] |
| 臭名昭著 | [chòu míng zhāo zhù, ㄔㄡˋ ㄇㄧㄥˊ ㄓㄠ ㄓㄨˋ, 臭 名 昭 著] notorious; infamous; egregious (bandits) #40,000 [Add to Longdo] | 魏忠贤 | [Wèi Zhōng xián, ㄨㄟˋ ㄓㄨㄥ ㄒㄧㄢˊ, 魏 忠 贤 / 魏 忠 賢] Wei Zhongxian (1568-1627), infamous eunuch politician of late Ming #41,133 [Add to Longdo] |
| | |
เพิ่มคำศัพท์
ทราบความหมายของคำศัพท์นี้? กด [เพิ่มคำศัพท์] เพื่อใส่คำนี้พร้อมความหมาย เพื่อเป็นวิทยาทานแก่ผู้ใช้ท่านอื่น ๆ
Are you satisfied with the result?
Discussions | | |