มีผลลัพธ์ที่ไม่แสดงผลอยู่ |
| inhabit | (vt) อยู่อาศัย, See also: เข้าพำนัก, พักอาศัย, Syn. occupy, live, reside | inhabitant | (n) ผู้อาศัย, See also: คนพื้นเมือง, คนท้องถิ่น, Syn. occupant, resident, dweller | inhabitancy | (n) ที่อยู่อาศัย, Syn. home, dwelling |
| inhabit | (อินแฮบ'บิท) vt. อาศัยอยู่ใน, อยู่ใน, มีอยู่ใน., See also: inhabitability n. inhabitable adj. inhabitation n., Syn. dwelll in | inhabitance | (อินแฮบ'บิเทินซี, อินแฮบ'บิเทินซฺ) n. สถานที่อยู่อาศัย, ที่อยู่อาศัย, การอยู่อาศัยinhabitant (อินแฮบ'บิเทินทฺ) n. ผู้อยู่อาศัย, สัตว์ที่อยู่อาศัย, ผู้อาศัย, พลเมือง., See also: inhabiter n., Syn. resident | inhabitancy | (อินแฮบ'บิเทินซี, อินแฮบ'บิเทินซฺ) n. สถานที่อยู่อาศัย, ที่อยู่อาศัย, การอยู่อาศัยinhabitant (อินแฮบ'บิเทินทฺ) n. ผู้อยู่อาศัย, สัตว์ที่อยู่อาศัย, ผู้อาศัย, พลเมือง., See also: inhabiter n., Syn. resident |
| | | Inhabitants | ผู้อยู่อาศัย, Example: ลักษณะของการครอบครองที่อยู่ [สิ่งแวดล้อม] |
| | | | ข้าแผ่นดิน | (n) citizen, See also: inhabitant, dweller, Syn. ชาวเมือง, พลเมือง, ราษฎร, ประชาชน, Example: ข้าแผ่นดินอยู่เย็นเป็นสุขบนแผ่นดินไทยมาหลายชั่วอายุคน, Count Unit: คน, Thai Definition: พลเมืองของประเทศที่มีเชื้อชาตินั้นและอาศัยทำมาหากินอยู่ในประเทศนั้น | พสกนิกร | (n) inhabitant, See also: citizen, people, civilian, Syn. พลเมือง, ประชาราษฎร์, ประชากร, พสก, Example: พระมหากษัตริย์ผู้ทรงธรรมเป็นปูชนียบุคคลของพสกนิกร, Count Unit: คน | ประชาชน | (n) people, See also: inhabitants, residents, populace, mass, citizen, crowd, Syn. พลเมือง, สามัญชน, พสกนิกร, ราษฎร, ประชากร, มวลชน, หมู่ชน, ฝูงชน, Example: วิถีการดำเนินชีวิตความรู้สึกนึกคิดของประชาชนเปลี่ยนแปลงไป, Count Unit: กลุ่ม, พวก | ประชาชนพลเมือง | (n) people, See also: inhabitants, residents, populace, mass, citizen, crowd, Syn. พลเมือง, สามัญชน, พสกนิกร, ราษฎร, ประชากร, มวลชน, หมู่ชน, ฝูงชน, ประชาชน, Example: เมืองชัยภูมิมีความสงบประชาชนพลเมืองเป็นคนเรียบร้อย, Count Unit: คน, กลุ่ม, พวก, Thai Definition: ประชาชนที่เป็นพลเมืองของประเทศ |
| อาศัย | [āsai] (v) EN: dwell ; inhabit ; live ; lodge ; reside ; settle ; rest ; abide ; stay FR: habiter ; vivre ; résider ; loger ; gîter | ชาว | [chāo] (n) EN: inhabitant ; citizen ; resident ; native ; townsfolk ; urban population ; people FR: habitant [ m ] ; citoyen [ m ] ; résident [ m ] ; nationaux [ mpl ] ; peuple [ m ] | ชาวเล | [chāolē] (n) EN: sea gypsies ; sea folk ; sea people ; fishermen inhabiting the west coast of Thailand | ชาวน้ำ | [chāonām] (n) EN: sea gypsies ; fishermen inhabiting the west coast of Thailand | ชาวพื้นเมือง | [chāo pheūnmeūang] (n, exp) EN: native ; native inhabitant FR: natif [ m ] ; native [ f ] ; indigène [ m ] (r.) | ไม่ธรรมดา | [mai thammadā] (adj) EN: uncommon ; strange ; unusual ; odd ; peculiar FR: inhabituel | อพยพประชากร | [opphayop prachākøn] (v, exp) EN: evacuate inhabitants FR: évacuer la population | เพื่อนร่วมโลก | [pheūoen ruam lōk] (n, exp) EN: one's world mate ; fellow inhabitants of the world ; all fellow beings | พิกล | [phikon] (adj) EN: weird ; unusual ; peculiar ; not normal ; queer ; odd ; strange ; funny FR: singulier ; inhabituel ; étrange ; mystérieux , bizarre ; loufoque | พิเศษ | [phisēt] (adj) EN: special ; particular ; peculiar ; extraordinary ; distinctive ; extra ; exceptional ; unusual ; singular FR: spécial ; particulier ; exceptionnel ; remarquable ; inhabituel ; singulier ; extra (inv.) |
| | | | Inhabit | v. t. [ imp. & p. p. Inhabited; p. pr. & vb. n. Inhabiting. ] [ OE. enhabiten, OF. enhabiter, L. inhabitare; pref. in- in + habitare to dwell. See Habit. ] To live or dwell in; to occupy, as a place of settled residence; as, wild beasts inhabit the forest; men inhabit cities and houses. [ 1913 Webster ] The high and lofty One, that inhabiteth eternity. Is. lvii. 15. [ 1913 Webster ] O, who would inhabit This bleak world alone? Moore. [ 1913 Webster ] | Inhabit | v. i. To have residence in a place; to dwell; to live; to abide. [ Archaic or Poetic ] Shak. [ 1913 Webster ] They say wild beasts inhabit here. Waller. [ 1913 Webster ] | Inhabitable | a. [ L. inhabitabilis: cf. F. inhabitable. See In- not, and Habitable. ] Not habitable; not suitable to be inhabited. [ Obs. ] [ 1913 Webster ] The frozen ridges of the Alps Or other ground inhabitable. Shak. | Inhabitable | a. [ L. inhabitabilis. See Inhabit. ] Capable of being inhabited; habitable. [ 1913 Webster ] Systems of inhabitable planets. Locke. [ 1913 Webster ] | Inhabitancy | { } n. 1. The act of inhabiting, or the state of being inhabited; the condition of an inhabitant; residence; occupancy. [ 1913 Webster ] Ruins yet resting in the wild moors testify a former inhabitance. Carew. [ 1913 Webster ] 2. (Law) The state of having legal right to claim the privileges of a recognized inhabitant; especially, the right to support in case of poverty, acquired by residence in a town; habitancy. [ 1913 Webster ] Variants: Inhabitance | Inhabitant | n. [ L. inhabitans, -antis, p. pr. of inhabitare. ] [ 1913 Webster ] 1. One who dwells or resides permanently in a place, as distinguished from a transient lodger or visitor; as, an inhabitant of a house, a town, a city, county, or state. “Frail inhabitants of earth.” Cowper. [ 1913 Webster ] In this place, they report that they saw inhabitants which were very fair and fat people. Abp. Abbot. [ 1913 Webster ] 2. (Law) One who has a legal settlement in a town, city, or parish; a permanent resident. [ 1913 Webster ] | Inhabitate | v. t. To inhabit. [ Obs. ] [ 1913 Webster ] | Inhabitation | n. [ L. inhabitatio a dwelling. ] [ 1913 Webster ] 1. The act of inhabiting, or the state of being inhabited; indwelling. [ 1913 Webster ] The inhabitation of the Holy Ghost. Bp. Pearson. [ 1913 Webster ] 2. Abode; place of dwelling; residence. [ Obs. ] Milton. [ 1913 Webster ] 3. Population; inhabitants. [ Obs. ] Sir T. Browne. [ 1913 Webster ] The beginning of nations and of the world's inhabitation. Sir W. Raleigh. [ 1913 Webster ] | Inhabitativeness | n. (Phrenol.) A tendency or propensity to permanent residence in a place or abode; love of home and country. [ 1913 Webster ] | Inhabited | a. Uninhabited. [ Obs. ] Brathwait. [ 1913 Webster ] |
| 住户 | [zhù hù, ㄓㄨˋ ㄏㄨˋ, 住 户 / 住 戶] inhabitant; householder #8,292 [Add to Longdo] | 聚居 | [jù jū, ㄐㄩˋ ㄐㄩ, 聚 居] inhabit a region (esp. an ethnic group); congregate #23,381 [Add to Longdo] | 居住者 | [jū zhù zhe, ㄐㄩ ㄓㄨˋ ㄓㄜ˙, 居 住 者] inhabitant #45,843 [Add to Longdo] | 居住于 | [jū zhù yú, ㄐㄩ ㄓㄨˋ ㄩˊ, 居 住 于 / 居 住 於] inhabit [Add to Longdo] | 聚居地 | [jù jū dì, ㄐㄩˋ ㄐㄩ ㄉㄧˋ, 聚 居 地] inhabited land; habitat [Add to Longdo] |
| 住民 | [じゅうみん, juumin] (n) citizens; inhabitants; residents; population; (P) #2,006 [Add to Longdo] | 生息(P);栖息;棲息 | [せいそく, seisoku] (n, vs) inhabiting; living; (P) #4,122 [Add to Longdo] | 住む | [すむ, sumu] (v5m, vi) (See 棲む) to live (of humans); to reside; to inhabit; to dwell; to abide; (P) #4,169 [Add to Longdo] | 住人 | [じゅうにん, juunin] (n) dweller; inhabitant; resident; (P) #7,357 [Add to Longdo] | 先住民 | [せんじゅうみん, senjuumin] (n, adj-no) former inhabitant; indigenous people; aborigines #9,029 [Add to Longdo] | 国人 | [くにびと, kunibito] (n) indigenous person; inhabitant of a country; (P) #15,062 [Add to Longdo] | がらがら | [garagara] (adv, adv-to, vs) (1) (on-mim) clattering; rattling; gargling; (adj-na, adj-no) (2) empty; bare; uninhabited; vacant; unoccupied; (3) raspy (voice); gravelly; (n) (4) rattle (e.g. baby's toy) [Add to Longdo] | オーストラリアンスウェルシャーク | [o-sutorariansuuerusha-ku] (n) Australian swellshark (Cephaloscyllium laticeps, species of catshark which inhabits the continental shelf of southern Australia) [Add to Longdo] | ブリトン人 | [ブリトンじん, buriton jin] (n) Briton (celtic inhabitant of historical Britain) [Add to Longdo] | 可住地 | [かじゅうち, kajuuchi] (n) habitable area; inhabitable land [Add to Longdo] |
|
เพิ่มคำศัพท์
ทราบความหมายของคำศัพท์นี้? กด [เพิ่มคำศัพท์] เพื่อใส่คำนี้พร้อมความหมาย เพื่อเป็นวิทยาทานแก่ผู้ใช้ท่านอื่น ๆ
Are you satisfied with the result?
Discussions | | |